“Hé, jij!” Ze zijn met z’n zessen. Ze wijzen naar mij. Vluchten is onmogelijk. Ik zwijg.
De muzikaalste van het zestal komt grijnzend op mij af. “Jij kunt toch wel wat zéggen?!” Ik kijk hem angstig aan. Ik had al eerder gezegd dat ik niet mee wil doen. Zeker niet zingen.
“Jij kunt toch wel ‘HoHoHooo’ zéggen?!” roept de notenvirtuoos. Zijn metgezellen, mijn collega’s, barsten in lachen uit: “Moet ie zich wel verkleden!” Dáár hoef ik dus geen hulp van te verwachten. Van die lange misschien? Die is altijd aardig. Helaas lacht díe persoon het hardst.
Even later sta ik, mét kerstmuts, voor de camera ‘HoHoHooo’ te roepen voor de digitale kerstwens van pabo Emmen!