Papa

“Weet jij waar onze papa is?” Twee jochies, jaar of vijf, kijken mij hoopvol aan. “Hij is weg!”

Dat heb ik weer: fijne wandeltocht, tot dit moment. “Waar ging hij heen?” vraag ik.

“Hij is naar de winkel,” zegt de een.

“Hij is de verkeerde kant opgelopen,” zegt de ander.

“Is hij weg?” vraag ik.

“Ja!”

“Nee!”

“Ik zie hem!”

“Dat kan nooit!”

Welke kant gaat dit op? Ik voel me ongemakkelijk.

“Ik wil naar beppe*.”

Gelukkig komt beppe op dat moment het huis uit. “Gauw naar binnen jullie. Jullie mogen niet zomaar de weg op!” Ze drijft de jongens het huis in.

Ik ben gered maar blijf achter met de vraag: waar is papa?

*oma