Wandelen langs het Oudemolense Diep is een bijzondere belevenis.
Een duidelijke routebeschrijving leidt langs waterkant met bloeiende dotterbloemen. Helaas is het pad erg drassig. Waar zet ik mijn schoenen zonder tot m’n enkels weg te zakken? Hoppend van graspol naar graspol ga ik vooruit. Steeds bieden de graspollen net genoeg steun. Tot die ene, die diep in de modder wegzakt. Mijn voet zakt mee, de modder komt angstvallig dicht bij de schoenrand, in slowmotion helt mijn lijf steeds verder over naar het water. Ik maak een supergymnastische move, mijn handen, met de routebeschrijving, vangen mijn val op, een modderfontein spuit omhoog.
Ik ben slechts bemodderd maar de routebeschrijving betaalt een hoge prijs voor deze reddingsactie.