Een rustige woensdag; ik wandel door Oranjewoud en voel me een adellijke landeigenaar wandelend op zijn landgoed.
In de verte zie ik de belvedère. Zo mooi, uit 1924, van gewapend beton. Hoe dom dat ik daar nog nooit op ben geweest. De toren staat op een heuvel en is niet zo hoog. Slechts negen trappen van twaalf treden. Dat moet ik toch kunnen?! Even later beklim ik de betonnen treden. Mijn armspieren spannen zich meer dan mijn beenspieren. Hoe dom: iedere tree omhoog moet ik straks naar beneden. Het uitzicht boven is geweldig. Dat is mijn beloning voor mijn overmoedigheid.
Daarna ga ik bibberend treetje-voor-treetje omlaag.
Niks adellijke landeigenaar; ik ben gewoon een domme angsthaas!