Bijna bij het stembureau. Een man komt vanaf het parkeerterrein aanlopen. Hij gaat vóór mij naar binnen.
“Ik bin de earste, dat kinne jo net mear sizze,”* wrijft de man mij in. Mijn poging om de eerste stemmer te zijn is mislukt. De tweede mislukking volgt al snel na het kleuren van het vakje van mijn keuze: hoe vouw ik dat megastemformulier weer op? Opengevouwen lag dat formulier van de linkerkant tot de rechterkant van het stemhokje. Die enorme lap papier moet ik nu weer opvouwen. Ik ben paboEmmenvouwmeester maar déze vouwopgave gaat zelfs míjn vouwskills te boven. Ik vouw nieuwe vouwen en slaag erin mijn vouwconstructie in de stemformulierenverzamelkliko te proppen.
Als tweede; helaas!
*Ik ben de eerste, dat kunt u niet meer zeggen