Ik ben een normaal mens, natúúrlijk vind ik andere mensen vreemde wezens.
Ik loop bij de Diemerzeedijk; het is heerlijk rustig. Er komt een man uit een zijpad. Met een vet Amsterdams accent zegt hij: ‘Gebeurt je niet zo vaak hè, dat je hier mensen tegenkomt?’ Geheel naar waarheid, het is de eerste keer dat ik daar ben, zeg ik met een bijna nog vetter Amsterdams accent dat dit de eerste keer is. ‘Nou, dan zul je wel geschrokken zijn,’ bast de Amsterdammer. Ik zeg dat dat wel meevalt. Wederom naar waarheid want deze man met gele polo en rode broek zag ik van verre tussen de groene bossages aankomen!
Mensen: hoe vreemder hoe leuker.