“Wil je een flat white?” vraagt mijn wandelgenoot als we even op een terras zitten.
Flat white??? Nooit van gehoord. Het klinkt als een drug; doping voor extra kilometers. Mijn wandelmaat beschrijft in geuren en kleuren de flat white. Ik ben om. Mijn kompaan bestelt en zegt dat het mijn eerste flat white is. “De eerste van uw leven?!” roept de serveerster verbaasd uit.
“Ja, hij komt uit Drachten,” zegt hij gekscherend.
“Geen wonder, da’s in the middle of nowhere,” oordeelt serveerster.
“Nou, hoe bevalt je flat white?” vragen vriend en serveerster.
“Koffie lekker pittig, jammer van dat gladde laagje melk erop!” antwoord ik.
Laat dát nou net de essentie van flat white zijn.