Prachtig paasweekendwandelweer. De natuur ontwaakt, zonder vragenstellen.
Ik geniet van geuren, kleuren en rust. Een eenzame paardebloem staat uitbundig te bloeien; felgeel, zonlicht reflecterend. Die moet op de foto.
‘Wat zie je?’ klinkt het achter me. Daar staat een dame. Weg rust.
‘Deze bloem,’ antwoord ik.
‘Gewoon een blóem?!’
Ik leg uit waarom ik deze bloem mooi vind.
‘Ik heb ook bloemenfoto’s op mijn mobiel. En als je die dan terugkijkt, ahh,’ zegt de dame, legt haar hand op haar hart en kijkt gelukzalig.
Ik kijk haar aan en bedenk wat ik nu moet zeggen. Ik kom niet verder dan ‘Fijne dag nog,’ en loop snel verder.
Waarom ontwaken vragenstellende mensen óók in de lente?