Magnetronmaaltijden. Door velen verafschuwd, ik vind ze lekker. En handig: paar gaatjes erin prikken, in de magnetron. Ping, klaar.
Dát is het simpele gedeelte van mijn magnetronmaaltijd. Voor ik aan eten toe kom wacht namelijk nog een uitdagend karwei: het lostrekken van de afdekfolielaag. Een krenterige industrieel verpakkingsontwerper heeft daarvoor een minimalistisch handvatlipje ontworpen. Zó minimaal dat ik er geen grip op krijg. Daar sta ik met een stomende maar onbereikbare maaltijd. Al prutsend brand ik mijn vingers aan de stoom die ontsnapt uit de zelfgeprikte gaatjes. Dat vraagt om een steviger aanpak: met waterpomptang en combinatietang overwin ik het minimalisme!
Je begrijpt: tangen vind je bij mij in de bestekla, niet in de gereedschapskist!